Ze względu na zapotrzebowanie społeczne odniosę się kolejny raz do sprawy pobierania świadczenia wychowawczego 500+ przyznawanego od 01.06.2022 r. przez ZUS w kontekście niemieckiego świadczenia Kindergeld. Nie ukrywam, że czynię to mimo pewnego wewnętrznego oporu, gdyż wszystkie te informacje można od dawna znaleźć na naszym portalu m.in. tutaj oraz tutaj.
Podstawową zasadą na gruncie prawa polskiego, która odnosi się do 500+ od 01.06.2022 r. jest fakt, że świadczenie to przysługuje dla osób uprawnionych do jego pobierania w Polsce w pełnej kwocie tj. 500 zł miesięcznie na dziecko bez względu na wspólnotowe zasady pierwszeństwa. Innymi słowy, dla strony polskiej nie jest istotne, czy w przypadku koordynacji świadczeń pierwszeństwo do wypłaty świadczeń rodzinnych jest w innym kraju – w naszym przypadku będą to Niemcy, czy też w Polsce. Ustawodawca stwierdził, że ze względu na koszty obsługi programu 500+, trudną współpracę dotychczasowych realizatorów (organy gminne i Wojewodowie), prowadzone przewlekle postępowania przed wydaniem jakichkolwiek rozstrzygnięć i ewentualną wypłatą świadczenia, lepiej będzie przenieść przyjmowanie wniosków do ZUS oraz wypłacać pełne kwoty świadczenia bez względu na wspólnotowe regulacje koordynacyjne. Mówiąc wprost – bardziej opłaca się wypłacać „w ciemno” 500+ każdemu, którego dotyczy sytuacja koordynacyjna, niż inwestować w dalszy rozwój maszyny urzędniczo – formalnej. Zatem ZUS od 01.06.2022 r. w przypadkach, gdy zastosowanie znajdą przepisy o koordynacji świadczeń wypłaca pełną kwotę, bez względu na pierwszeństwo. Uzasadnia to krajom zagranicznym „świadczeniem gwarantowanym ze strony Polski”, które chociaż wyłamuje się z ogólnie przyjętych zasad wspólnotowych, to ma mieć uzasadnienie prawne:
Z ustalonej linii orzeczniczej TSUE wynika, że wykładnia przepisów prawa wtórnego z zakresu koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, z której wynikałoby, że przepisy o koordynacji zakazują państwu członkowskiemu przyznania osobie objętej przepisami o koordynacji ochrony przewidzianej w przepisach prawa krajowego szerszej niż ta, która została zagwarantowana na podstawie przepisów o koordynacji, byłaby sprzeczna z postanowieniami Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
